الهی بامید تو

همیشه به عدد چهل به گونه ای خاص می اندیشیدم।چهل عدد عادی نبوده و نیست।پیامبر گرامی اسلام در این سن به پیامبری مبعوث شدند।گویی تولد یافتند।همه چیز از نو آغاز شد و اول هر کلام بسم اله بود।من اکنون به سن چهل رسیده ام।آیا من نیز تولد دوباره یافته ام و یا در مسیری میروم که تاکنون در آن بوده ام؟ من هنوز متولد نشده ام।چون هنوز به خودم که مینگرم خودم را می بینم।هنوز که به اعمالم نگاه می کنم ناامیدم।هنوز که به روحم نگاه می کنم روحی خسته و دردآلود را نظاره می کنم।آیا روزی فرا خواهد رسید که وقتی به خودم نگاه می کنم فقط خدا را ببینم؟ آیا روزی خواهد رسید که وقتی به اعمالم بنگرم خجالت زده نشوم؟ آیا روزی را خواهم دید که روحم در باغ سبز عشق خدا در پرواز باشد؟
همه از آنچه میگویم از لطف و رحمت خدا به دور نیست و خدا خود میداند که تنها به رحمت بیکران او امیدوارم و نه ذره ای به خویش।